بازیافت لاستیک یا بازیافت تایر یا (به انگلیسی: tire recyle) و یا (به انگلیسی: rubber recycling) فرایندی است که طی آن تایرهای خودرو که دیگر فرسوده قلمداد می‌شوند و یا به دلیل پارگی و خرابی غیر قابل تعمیر دیگر برای استفاده مناسب نیستند بازیافت می‌شوند. این تایرها در زمرهٔ بزرگترین ضایعات محسوب مشوند که بسیار مشکل آفرین می‌باشد. این مشکل به دلیل تداوم و ماندگاری لاستیک و حجم زیاد تولیدی آن است. تخمین زده می‌شود که ۲۵۹ میلیون تایر هر ساله به دور ریخته می‌شود. (این تخمین طی سالهای ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰) زده شده است. همان مشکلی که تایرهای فرسوده را دردسر آفرین می‌سازد، یعنی: دسترسی ارزان، تجمع زیاد و مقاومت، آن‌ها را هدف خوبی برای بازیافت می‌کند. با این وجود نصف بیشتر تایرهای فرسوده تنها برای ارزش سوختیشان سوزانده می‌شوند. تقریباً در هر سال به ازاء هر نفر در دنیا یک تایر به دور ریخته می‌شود. تایرها را معمولاً برای استفاده در زمین‌های ورزشی مثل زمین بسکتبال و دومیدانی، محصولات جدید صنعت کفش و کفپوش‌ها و چمن‌های مصنوعی بازیافت می‌کنند. لازم به توضیح است که بازیافت اولیه تایرها موادی به نام (خرده لاستیک) یا Crumb تولید می‌کند که به عنوان مواد پرکن ارزان قیمت در صنایع مختلف استفاده می‌شود و اغلب با مقیاس کم تولید می‌شود.

منبع ویکی پدیا

سندباد سبک جدید تجارت